De avond past binnen de programmering van de Maand van de Filosofie die dit jaar als titel heeft De verbeelding aan de macht .

Met de leus verbeelding aan de macht  hoog in het vaandel zette de babyboom generatie de wereld op z n kop: ze namen geen genoegen meer met de wereld zoals die was ingericht door vorige generaties en de gevestigde orde. Maar schaarden zich achter grootse ideeën en utopisch idealisme.

De sixties, opgevat als progressieve en revolutionaire periode waar emancipatie, vrijheid en gelijkheid de inzet vormden van politieke strijd, begonnen in 1968, en kwamen pas ten einde met het tijdperk Reagan-Thatcher. Met de val van het communisme leek de periode van strijdende ideologieën beslist in het voordeel van de liberale democratie. Het einde van de geschiedenis (Fukuyama) werd ingeluid en de politiek depolitiseerde tot een realistisch en zakelijk beleid waar een gedereguleerde markt de richting bepaalde. Het einde van de Grote Ideologieën betekende in zekere zin ook het einde van de politiek: beleid werd steeds minder gebaseerd op ideologische verschillen, en steeds meer op economische cijfers. Met de depolitisering van het beleid, de globalisering van de economie, gevolgd door de financiële crisis, liep de utopie van de vrije markt (Achterhuis), en daarmee het vertrouwen in de gevestigde politiek, een stevige deuk op. Bestaande kaders worden ter discussie gesteld, en instituties gewantrouwd. De progressieven van weleer zijn de verdedigers van de status quo vandaag: ze roepen tot kalmte en redelijkheid, en respect voor sociale instituties en de feiten. De huidige uitdagers van het establishment hebben niet veel op met de redelijkheid van de elite, spelen meer op het gevoel, en bedienen zich van alternatieve feiten.

Ook al staan zij te boek als rechts-conservatief, zij zijn de revolutionairen van nu. Zij lijken des te meer te beseffen dat de samenleving een product van collectieve verbeelding is, voortdurend onderhevig aan conflicterende machten. Besturen is beheersen (verschillen relativeren, tegenstellingen verzachten, verwachtingen temperen), politiek is verbeelden (dramatiseren, stennis maken, tegenstellingen uitvergroten, mobiliseren). Uitdagers van de gevestigde orde lijken vaak gedreven door utopische verbeeldingen van een ideale samenleving. Door het gebruik van een alternatief discours, desnoods alternatieve feiten, kan het bestaande politiek correcte discours ondergraven worden. Misschien moeten we niet vrezen voor deze alternatieve verhalen, die de wereld op zn kop kunnen zetten , maar moeten we inzetten op een stevige dialoog.

De toegang bedraagt acht euro; jongeren vier euro. Opgeven kan bij Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. of via de website www.deverdieping-assen.nl.